Analiza wyprzedaży brytyjskich rezerw w 1999 roku sugeruje, że ta niefortunna decyzja Gordona Browna, który był wtedy kanclerzem skarbu kosztowała ten kraj 21 miliardów funtów.
25 lat temu ówczesny kanclerz nadzorował sprzedaż 401 ton złota, czyli ponad połowy krajowych zasobów, próbując zdywersyfikować i wzmocnić brytyjskie rezerwy.
Cena złota w czasie pierwszej aukcji była najniższa od 20 lat – 261 USD za uncję – w porównaniu z dzisiejszą ceną spot wynoszącą 2 316 USD.
Według analizy Partii Konserwatywnej, wartość złota sprzedanego przez Partię Pracy byłaby dziś warta 23,6 miliarda funtów – o 21,3 miliarda funtów więcej niż to, co Skarb Państwa otrzymał w 1999 roku. Wysocy rangą przedstawiciele torysów ostrzegli laburzystów przed popełnieniem podobnych błędów finansowych w przypadku objęcia rządów.
Bim Afolami, sekretarz ekonomiczny skarbu:
„Dwadzieścia pięć lat później Brytyjczycy wciąż płacą cenę za złe zarządzanie naszą gospodarką przez Gordona Browna”
W tamtym czasie złoto stanowiło około połowy brytyjskich rezerw walutowych netto, więc Ministerstwo Skarbu zasugerowało sprzedaż tego aktywa, aby uniknąć narażenia na potencjalnie niestabilne ceny. Moment sprzedaży został jednak zakwestionowany przez handlarzy złotem, którzy stwierdzili, że cena była wówczas bliska najniższego poziomu.
Jeden najdłużej pracujących doradców Gordona Browna, Lord Livermore, otrzymał w zeszłym roku wysokie stanowisko w laburzystowskim zespole skarbu.
Rzecznik Partii Konserwatywnej:
„Brown sprzedał złoto. Zrobił nalot na emerytury. Następnie zostawił notatkę potwierdzającą, że „nie ma pieniędzy”. Teraz pomaga Keirowi Starmerowi zrobić to wszystko od nowa. Ta sama stara Partia Pracy”.
Może Cię zainteresować:
