Badania Uniwersytetu w Hajfie sugerują, że mieszkańcy Ziemi Izraela używali srebra do transakcji już w XVIII wieku p.n.e., czyli na długo przed wynalezieniem monet.
Już około 3 600 lat temu, jeszcze przed pojawieniem się monet, srebro służyło jako powszechny środek płatniczy na terenach dawnych Izraelitów. Na podstawie analiz znalezisk archeologicznych z okresów II i I tysiąclecia p.n.e., prowadzonych przez Uniwersytet w Hajfie, można stwierdzić, że ten metal był regularnie wykorzystywany zarówno przez instytucje, jak i osoby prywatne, zarówno do bieżących płatności, jak i jako lokata wartości.
Najstarsze odkrycia tego typu pochodzą z miejsc takich jak Silo i Gzer, gdzie srebro było ważone i używane w wymianie handlowej już około XVII wieku p.n.e. Co ciekawe, ta praktyka pojawiła się w Izraelu wcześniej niż w sąsiednich kulturach, takich jak starożytny Egipt czy Grecja.
Chemiczne analizy wykazały, że w początkowych okresach zwykle używano srebra o wysokiej czystości. Jednak między XII a X wiekiem p.n.e. zaczęły pojawiać się domieszki – srebro było celowo stopione z innymi metalami, takimi jak miedź czy arsen. Istnieją hipotezy, że miało to na celu obniżenie wartości kruszcu, zamaskowanie jego pogarszającej się jakości lub nawet stworzenie fałszerstw.
W okresie późnej epoki brązu (Late Bronze Age) złoto mogło chwilowo pełnić rolę dominującego środka płatniczego, lecz od XIII wieku p.n.e. srebro powróciło do głównego nurtu handlowego. Monety oficjalnie zaczęto bić dopiero około VII wieku p.n.e.
Może Cię zainteresować:
