Rezerwy dewizowe NBP na koniec 2021 roku osiągnęły równowartość 166 mld dolarów, co daje sześciokrotny wzrost w w stosunku do 2000 roku i dwukrotny wzrost w ciągu ostatniej dekady. Polska zajmuje 20. miejsce w rankingu krajów dysponujących największymi rezerwami dewizowymi.
Złoto jest szczególnym dla NBP składnikiem rezerw dewizowych. Cechy tego kruszcu, powodują, że bardzo dobrze wpisuje się on w ostrożnościową funkcję utrzymywania rezerw. Przede wszystkim jest wolne od ryzyka kredytowego, ponieważ nie stanowi niczyjego zobowiązania. Dodatkowymi przemawiającymi za tym cechami jest brak bezpośrednich powiązań z polityką gospodarczą jakiegokolwiek kraju, jego zasób jest ograniczony, jest praktycznie niezniszczalne oraz jest odporne na wahania światowych rynków finansowych. Ze względu również na te cechy, złoto określane jest mianem „bezpiecznej przystani” i wyniku kryzysowych sytuacji finansowych oraz geopolitycznych jego wartość zazwyczaj rośnie. Najlepszymi przykładami jest ostatnia pandemia COVID-19 i atak Rosji na Ukrainę.
Za złotem jako aktywem rezerwowym przemawia również fakt, że cechuje je niski poziom korelacji z innymi klasami aktywów i walutami rezerwowymi – przede wszystkim z dolarem amerykańskim, który jest główną walutą w portfelu NBP, co wskazuje na korzyści płynące z dywersyfikacji tego portfela.
Dynamiczny wzrost rezerw w ostatnich latach, spowodował, że w 2018-2019 NBP zakupił 125,7 tony złota. Na koniec 2021 roku zasoby złota NBP osiągnęły poziom 230,8 tony, czyli 7,422 mln uncji. Obecnie NBP zajmuje 23. miejsce pośród banków centralnych na świecie i 11. miejsce w Europie pod względem posiadanego zasobu złota.